| مدل حکمرانی فرهنگی و اجتماعی سید ابراهیم رئیسی: بین سنت‌گرایی و نوگرایی؛ با تمرکز بر نقش نخبگان و دانشگاهیان در تدوین سیاست‌ها |
| کد مقاله : 1341-ICR-FULL |
| نویسندگان |
|
میلاد ذوالقدر * سرباز امریه |
| چکیده مقاله |
| مدل حکمرانی فرهنگی و اجتماعی در دولت سید ابراهیم رئیسی را می‌توان بر اساس تعامل میان دو قطب سنت‌گرایی و نوگرایی تحلیل کرد. این مدل، از یک‌سو، بر اصول ثابت ایدئولوژیک، آموزه‌های دینی، و ارزش‌های انقلابی تأکید دارد و از سوی دیگر، سعی در بهره‌گیری از ظرفیت‌های علمی، فناوری‌های نوین و مشارکت نخبگان در فرایند سیاست‌گذاری دارد. بااین‌حال، چگونگی تلفیق این دو رویکرد و نقش نخبگان و دانشگاهیان در تدوین و اجرای سیاست‌های فرهنگی و اجتماعی، چالشی اساسی در این الگوی حکمرانی محسوب می‌شود. این پژوهش، با استفاده از روش تحلیل گفتمان و بررسی اسناد سیاستی، به واکاوی میزان و نحوه مشارکت نخبگان و دانشگاهیان در سیاست‌گذاری فرهنگی و اجتماعی دولت رئیسی می‌پردازد. یافته‌ها نشان می‌دهد که هرچند دولت در سطح گفتمان، بر ضرورت بهره‌گیری از دیدگاه‌های نخبگان تأکید دارد، اما در عمل، مشارکت این گروه بیشتر در چارچوب‌های ازپیش‌تعیین‌شده و با محدودیت‌های ساختاری و ایدئولوژیک همراه بوده است. علاوه بر این، فرآیند تصمیم‌گیری عمدتاً متکی بر نهادهای سنتی و مذهبی باقی مانده و ارتباط مستقیمی میان تولید دانش دانشگاهی و سیاست‌گذاری فرهنگی برقرار نشده است. در نهایت، این پژوهش استدلال می‌کند که تحقق یک مدل پایدار و کارآمد از حکمرانی فرهنگی و اجتماعی، مستلزم بازتعریف نقش نخبگان، کاهش موانع ساختاری، و ایجاد سازوکارهای نهادی برای همگرایی بیشتر میان دانش علمی و سیاست‌گذاری اجرایی است. ازاین‌رو، پیشنهادهایی برای افزایش تعامل میان دانشگاهیان و نهادهای سیاست‌گذار، کاهش شکاف میان سنت و نوگرایی، و اصلاح ساختارهای مشارکت نخبگان در فرآیند حکمرانی ارائه می‌شود. |
| کلیدواژه ها |
| سید ابراهیم رئیسی، سنت‌گرایی، نوگرایی، حکمرانی فرهنگی، حکمرانی اجتماعی، مشارکت نخبگانی، سیاست‌گذاری فرهنگی و اجتماعی |
| وضعیت: پذیرفته شده |