| حکمرانی سیاست خارجی دولت سیزدهم: توازن در تعامل، توسعه در منطقه و تقویت حضور در ائتلاف‌های نوظهور |
| کد مقاله : 1333-ICR-FULL |
| نویسندگان |
|
محمدرضا حسن آبادی *1، محمدحسین مومنی ها2 1سازمان صداو سیما 2وزارت اقتصاد |
| چکیده مقاله |
| این مقاله به تحلیل تحولات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در دوره ریاست جمهوری شهید رئیسی و تأثیر آن بر روابط با همسایگان و عرصه بین‌الملل می‌پردازد. در آغاز دولت سیزدهم، ایران در وضعیتی از انزوای بین‌المللی قرار داشت و بسیاری از روابط خود با کشورهای همسایه را قطع کرده بود. اما با اجرای سیاست‌های مبتنی بر اعتماد به نفس ملی و عزت ایرانی، فضا و شرایط جدیدی ایجاد شد که به تقویت روابط اقتصادی و تجاری منجر گردید. هدف سیاست همسایگی، ایجاد اعتمادسازی متقابل و تأکید بر همکاری‌های اقتصادی و امنیت‌سازی درون‌زا میان کشورهای منطقه است. در این راستا، تجارت خارجی ایران از حدود 80 میلیارد دلار در سال ۱۳۹۹ به 117 میلیارد دلار در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته است. دولت سیزدهم با احیای دیپلماسی متوازن و همسویی میدان و دیپلماسی، به عضویت در سازمان‌هایی نظیر بریکس و سازمان همکاری شانگهای نائل آمده و به بازیگری تأثیرگذار در عرصه بین‌المللی تبدیل شده است. همسویی توأمان میدان و دیپلماسی، از نکات مهم مدیریت روابط خارجی در این دوره است. برخلاف نگرش‌های گذشته که این دو را در تضاد می‌دیدند، در دوره شهید رئیسی، این دو مفهوم به طور هم‌افزا عمل کرده و همدیگر را تقویت نموده‌اند. در نهایت، این تحولات نشان‌دهنده نجات سیاست خارجی ایران از بحران تک‌قطبی و تقویت جایگاه آن در نظام بین‌الملل است. |
| کلیدواژه ها |
| روابط همسایگان، همکاری‌های اقتصادی، ائتلاف‌های بین‌المللی، میدان و دیپلماسی |
| وضعیت: پذیرفته شده |